“Xain damğası daşımağa hazır idim” deyən Serjikin iftirası

44 günlük Vətən müharibəsi ilə 30 ildir apardığı işğal siyasəti darmadağın olan və həyatını həsr etdiyi düşmənçiliyin acı nəticələrinin Ermənistanı məhv etdiyini, ermənilərin həyatını çürütdüyünü nəhayət bu yaşında “dərk edən” Xocalı qatili Serj Sərkisyan BBC-yə açıqlamasında “etiraf” edib.

S.Sərkisyan guya Paşinyanı müharibənin nəticələrinə deyil, yaratdığı şəraitə görə ittiham etdiyini vurğulayıb. Həmçinin 2020-ci ilin iyulunda Tovuz təxribatının “dağıdıcı hərəkət” olduğunu bildirib.

Bu, S.Sərkisyanın Tovuz hadisələri ilə bağlı günahkarın birbaşa Ermənistan və onun hərbi-siyasi rəhbərliyi olması barədə açıq etirafıdır.

Sərkisyan eyni zamanda “torpaqların geri qaytarılmayacağı” barədə heç vaxt danışmadığını da iddia edib və ən maraqlısı da budur:

“Hətta mən 2000-ci illərdə parlament tribunasından bəyan etdim ki, Ağdam mənim vətənim deyil. Bunu daha necə açıq formada ifadə etmək olardı? Mən aqibətimizin belə acı olmaması üçün xain damğasını daşımağa hazır idim. Öz reytinqimi, tarixdə qalmağı düşünmürdüm, problemin həllini istəyirdim… Amma təəssüflər olsun ki, bunu bacarmadım”.

Köçəryanın və Sərkisyanın siyasəti Azərbaycan torpaqlarını işğalını rəsmiləşdirmək, BMT TŞ-nin qətnamələrini icra etməmək, beynəlxalq hüquqa zidd addımları əbədiləşdirməyə hesablanmışdı.

Sərkisyanın hazırda yalan danışdığını və riyakarlıq etdiyini təsdiqləyən saysız-hesabsız faktlardan biri 2011-ci ildə başlayan ərazilərin işğaldan azad edilməsi ilə bağlı KTMT üzvlərinin belə təzyiqlərini neytrallaşdırmağa çalışmasıdır. 2012-ci ildən 2014-cü ilə qədər hətta Qarabağın işğaldan azad edilməsi üçün erməni ordusunun dislokasiya və digər bütün xərclərini rəsmi Bakının ödəməyə (5 milyard dollar söhbəti) hazır olması ilə bağlı Belarus lideri Aleksandr Lukaşenko ilə söhbətlərini belə 44 günlük müharibədən dərhal sonra yayan, bununla da “torpağı satmayan lider” obrazını yaratmağa çalışan məhz Sərkisyan idi.

Lukaşenko Bakı səfərində bu söhbəti təsdiqləmiş, Ermənistan rəhbərliyinin Azərbaycanın müharibə olmaması üçün göstərdiyi bütün siyasi həll yollarından imtina etdiyini faktlarla söyləmişdi. Əslində, Sərkisyan işğalda saxladığı torpaqların bir qarışını da geri qaytarmaq istəmədiyini hər zaman sübut edib.

2016-cı ilin Aprel savaşından sonra rayonların 5+2 formulu ilə geri qaytarılması öhdəliyini Rusiyanın zəmanəti ilə üzərinə götürsə də, Sərkisyan bundan da yayındı və seçkini bəhanə edərək, prosesi uzatmağa çalışdı. Rusiyanın təzyiqləri ilə işğala son verməkdən və Aprel savaşının dayandırılması müqabilində götürdüyü öhdəliyi icra etməkdən başqa yolu olmadığını biləndə isə hakimiyyəti tez-tələsik “küçə lideri” Nikol Paşinyana ötürdü.

Azərbaycan liderinə torpaqların işğaldan azad ediləcəyi vədinin reallaşacağı zəmanətini birbaşa Rusiya lideri vermişdi və məhz Vladimir Putinin vasitəçiliyi ilə İlham Əliyev Aprel savaşını dayandırmışdı. Putin zamin olduğu işin icrasına Sərkisyanı vadar edirdi və bu, mütləq baş verəcəkdi. Sərkisyan isə “Qərbin adamı” Nikol Paşinyana hakimiyyəti ötürməklə iki məqsəd güdürdü: ya Nikol Paşinyan Ermənistanı Rusiya təsirindən çıxarmaqla Qərbin dəstəyinə sığınacaq və Qərbin yardımı ilə işğalı əbədiləşdirəcəkdi, ya da “torpaqların verən xain” kimi Yusif Sərrac olacaqdı.

Nikol Paşinyanın hakimiyyətə gələn kimi “danışıqların dalanda olduğunu” görüb “yeni müharibə – yeni torpaqlar” siyasətinə başlamasının da, Şuşanı “mərkəzə” çevirmək cəhdinin də səbəbi bu idi. N.Paşinyanın ayrı seçimi qalmamışdı: ya işğaldakı bütün torpaqları azad etməli və azərbaycanlıların keçmiş Dağlıq Qarabağ da daxil olmaqla, qovulduqları torpaqlarına qayıtmasını təmin etməli, ya da son cəhd etməliydi.

Sərkisyan-Paşinyan cütlüyü hər şeyi “yaxşı düşünmüşdü”, yalnız bir məsələdən başqa: Azərbaycanın İlham Əliyev kimi liderinin olduğunu qanmamışdılar. Sərkisyan və Paşinyanın ağlına belə gəlməzdi ki, İlham Əliyev hansı böyük siyasi-hərbi cəsarət göstərəcək!

Müharibənin niyə 10 və yaxud 19 oktyabrda dayanmadığı haqda indi minlərlə ehtimallar irəli sürülür. Amma heç kim cəsarətə gəlib, əsl faktı deyə bilmir. Əsl fakt odur ki, heç kim Azərbaycan Ordusunun son və qəti qələbəyə qədər dayanmayacağını, İlham Əliyevin fövqəladə cəsarət və böyük siyasi iradə göstərəcəyini sadəcə dərk etmirdi; ağıllarına belə gəlmirdi ki, Azərbaycan Ağdam, Laçın, Kəlbəcər qaldığı halda Hadrutu, Xocavəndi və Şuşanı geri qaytarmağa qalxacaq. Sərkisyan-Paşinyan “düşüncəsinə” görə Azərbaycan Ordusu keçmiş “Dağlıq Qarabağ”ın sərhədlərində mütləq dayanacaqdı.

Yalnız Şuşa azad ediləndən sonra Ermənistan rəhbərliyi dərk etdi ki, Azərbaycanın Ali Baş Komandanı Xankəndini də alacaq, sərhədə qədər çıxacaq və Ermənistan sərhəddə problem yaradacağı halda bu dəfə “bufer zona” Ermənistan torpaqları olacaq.

Bu acınacaqlı aqibəti görəndən sonra Paşinyan kapitulyasiyanı imzaladı və Putinin vasitəçiliyi ilə digər öhdəliklər götürdü.

Sərkisyanın – bu Xocalı qatili olan qaniçənin siyasət haqda da, müharibə haqda da heç vaxt təsəvvürü olmayıb. Çünki o, heç vaxt ordu ilə üz-üzə gəlməyib, yalnız pərakəndə, yüngül silahlarla silahlanmış azərbaycanlıların üstünə Rusiyanın ağır texnikası ilə gəlməkdir onun müharibə təsəvvürü; silahsız, dinc insanları hədəf almaqdır Sərkisyanın müharibə qəhrəmanlığı. O, Azərbaycan Ordusunun gücünü Aprel savaşında gördü və dərhal da hakimiyyəti təhvil verərək, aradan çıxdı.

Müharibədən dərhal sonra torpaq “satmadığı”, o torpaqları “döyüşçülərinin qanı ilə” aldığı haqda Lukaşenkoya dediklərini tirajlayıb, divident toplamağa çalışan Sərkisyan indi tamamilə fərqli bir açıqlama verir: guya dəhşətli aqibətdən qaçmaq üçün xain adlanmağa, torpaqları qaytarmağa razı imiş, amma bacarmayıbmış.

Kim mane oldu “bacarmamağa”? Aprel savaşından sonra götürdüyü öhdəliyi niyə icra etmədi? Niyə ordunu işğaldakı torpaqlardan çıxarmadı?

O torpaqları ümumiyyətlə niyə işğal etmişdi? Niyə Azərbaycana qarşı müharibəyə başlamışdı? Bu gələcəyi düşünmürdümü?

Əsl xain, alçaq, şərəfsiz, sözünü tutmayan siyasətçi Sərkisyan özüdür. O səviyyədə ki, hətta Putinə verdiyi vədi tutmayıb, qaçdığı və hakimiyyəti Qərbə, “Sorosun uşaqlarına” satdığı üçün hazırda Rusiyanın da hədəfindədir, özünü Rusiyaya yenidən sırımağa çalışan bu zavallını Kreml yaxın belə buraxmır. Seçkidə blok yaratsa belə, namizədliyini verməməsinin birbaşa səbəbi də Rusiyanın tələbidir: Sərkisyanın siyasi ömrünün fatihəsini Rusiya özü verib və onun siyasətə qayıdıb, hətta deputat kürsüsü tutmasına Kreml imkan vermir.

Azərbaycan lideri isə bu müharibədə sübut etdi ki, onun üçün işğalda olan torpaqların “aranı”, “dağı” yoxdur; İlham Əliyev sübut etdi ki, Azərbaycanın işğalda olan torpağı 7 rayondan ibarət deyil, 12 rayondur; İlham Əliyev sübut etdi ki, Azərbaycan qanunları onun üçün əsasdır və Azərbaycan Ordusunun Ali Baş Komandanı bu qanunların icrası ilə məşğuldur. Azərbaycanda isə “Dağlıq Qarabağ” adlı muxtar qurum yoxdur, 1991-ci ildə ləğv olunub, onun “sərhədi” də yoxdur və Xocavənd, Şuşa, Ağdərə ilə Kəlbəcərə, Laçına fərq qoymaq bizə düşməz!

10 noyabr kapitulyasiyasının yazılmayan hissəsinin icrasını da görəcəyik! İlham Əliyevin Putinə, Putinin Paşinyana, Ərdoğanın Putinə dünənki zənglərinin səbəbi də budur!

Putin də zamindir – 2016-cı ildə olduğu kimi! Ya Paşinyan icra edəcək, ya da Azərbaycan Ordusunu İrəvanda qarşılamalı olacaq!