Zəlimxan Yaqub – Elm-Ədəb, Gözəllik var olan yerdə

ELM – ƏDƏB

Eşq imiş hər nə varsa aləmdə,
Elm bir qilu-qal imiş ancaq.
M.Füzuli

İnsan oğlu, bu dünyanın
ən bahalı sərvətisən,
Göstər görüm bu dünyaya
öz elmini, ədəbini.

Niyə gəldin bu cahana,
bu həyatdan nə istərsən,
Özün də bil, biz də bilək,
aç, xırdı elə mətləbini.

Doğulmaqda bir ölüm var,
ölümdə bir ölümsüzlük,
Arzun nədir, istəyin nə,
qoy ortaya tələbini.

Yel itirər, sel batırar,
dağa yazma, daşa yazma,
Ürəyə yaz öz adını,
soyadını, ləqəbini.

Kamil olan naqis olmaz,
naqis olan kamil olmaz,
Əsl kişi baha saxlar
öz zövqünü, öz dəbini.

Sən də bil ki, göy üzündə
Günəş adlı məhəbbət var,
O, nur qatar, işıq çilər
tanrıların qəzəbinə.

Yaradanın yaratdığı
niyə belə ölməz olur,
Onu elmdə axtarma,
eşqdə axtar səbəbini.

Hər dildə bir bəyanı var,
şagird bizik, ustad odur,
Dərsi alaq  Füzulidən,
keçib onun məktəbini! 

Gözəllik var olan yerdə

Çirkin dönüb göyçək olar,
Qanqal dönüb çiçək olar.
İnsan dönüb mələk olar,
Gözəllik duyulan yerdə.

Qış gəlib yaza çevrilər,
Kötüklər saza çevrilər.
Qarılar qıza çevrilər,
Gözəllik duyulan yerdə.

Ümid coşar, həsrət ölər,
Yamanlığa dəvət ölər.
Kin susar, ədavət ölər,
Gözəllik duyulan yerdə.

Könül sevər, göz vurular,
Bulanlıq sular durular.
Dünya saflıqdan qurular,
Gözəllik duyulan yerdə.

Əridərik qəzəbləri,
Unudarıq əzabları.
Qazanarıq savabları,
Gözəllik duyulan yerdə.

Nə suç, nə də tamah olar,
Nə zor, nə də silah olar.
Şair dönüb Allah olar,
Gözəllik duyulan yerdə.